Over mij - lang | Innerlijk antwoord

Mark Burg

Mijn naam is Mark Burg, 48 jaar, vader van twee kinderen, een open boek en wonend in Rockanje. Van beroep ben ik wildernisgids en survivalexpert - sinds 2007 eigenaar van Wildernisschool Outback - en dus nu ook psychodynamisch therapeut in opleiding. Al jaren speel ik met de gedachte om mijn huidige werk te combineren met therapeutisch werk. Juist omdat in de natuur aanwezig zijn zo'n positieve invloed heeft op de psyche van de mens (echt een medicijn!) lijkt het mij geweldig om in die setting met therapeutische vaardigheden met cliënten aan de slag te gaan, maar besef ook dat een praktijkruimte onmisbaar is. Om kwaliteit te leveren heb ik dus besloten een erkende post-hbo opleiding psychodynamisch therapeut te volgen. Het therapeutische vak is voor mij echter niet onbekend aangezien ik al 2,5 jaar als psychomotorisch therapeut op de psychiatrie van het Erasmus MC te Rotterdam heb gewerkt.

Mijn huidige werk lijkt wellicht mijlenver weg te staan van de opleiding die ik momenteel volg, maar dat is op sommige momenten zeker niet het geval. Ik ben het hele jaar door met groepen aan het werk in vaak onherbergzaam terrein wat fysiek en - vooral de beginner - ook mentaal zware ondernemingen zijn. Kou, natte kleding en schoeisel, hitte, honger, slechte nachten, mentale en fysieke vermoeidheid, etc. zorgt ervoor dat deelnemers zowel fysiek als mentaal op de proef worden gesteld. Ze zijn uit hun comfortzone, ervaren enige mate van stress en dan komt er weleens persoonlijke problematiek omhoog zoals bv PTSS, trauma's, paniekaanvallen, angsten, ernstige faalangst, onzekerheid, etc. Op dat moment dien ik daar - voor zover het wordt toegelaten - als leider van de groep toch mee om te gaan en proberen de persoon te begeleiden om weer tot zichzelf te laten komen. Om een paar voorbeelden te noemen:

iemand die tijdens een verblijf in onherbergzaam terrein noodweer met hevige onweer meemaakt en volledig in paniek raakt.
vrouwen die vroeger zijn aangerand of verkracht en niet alleen door de wildernis durven te lopen.
personen met PTSS die triggeren op bepaald indrukken, beelden, geluiden, woorden of zelfs geuren.
en wat ik ook al zo vaak heb gehoord dat mensen met de overtuiging rondlopen dat ze het niet kunnen. Dus ernstige faalangst hebben wat hun hele zijn op dat moment beïnvloedt. Wat opvalt is dat de oorzaak vaak bij één of beide ouders ten grondslag ligt.
personen die in een burn-out zitten of er net uitkomen (vaak zijn mensen met deze problematiek erg open over hun situatie wat ervoor zorgt dat er soms interessante kampvuur gesprekken plaatsvinden).
rouwverwerking van allerlei aard zoals een huwelijk of relatie die net is gestrand, een dierbare is verloren of zelfs een dierbare verliest terwijl wij in de outdoors actief zijn
angst van allerlei aard zoals voor insecten, wilde dieren (denk aan de aanwezigheid van slangen, beren, etc.), noodweer, etc.
innerlijke en fysieke reacties op (het afkicken van) een verslaving; en dan bedoel ik niet alleen soft- of harddrugs mee, maar bv ook een tabaks- en koffieverslaving

Ik neem dan een therapeutische rol aan door - zover het wordt toegelaten - hierover in gesprek te gaan. Echter is de setting er niet naar om op zo'n moment langdurige persoonlijke aandacht te geven, want ik dien ook nog rekening te houden met andere deelnemers in de groep. En steeds vaker betrap ik mezelf erop dat ik hier wél langer bij stil had willen staan om gedegen therapeutisch werk te verrichten. Iedere keer weer de interesse om hiermee meer aan de slag te gaan. Ik ben ontzettend dankbaar dat verreweg de meeste deelnemers open en eerlijk zijn over hun mentale toestand die aangegeven dient te worden via een inschrijfformulier, want dat maakt het voor mij zoveel makkelijker. Ik kan daar dan rekening mee houden en mocht iemand ineens worden getriggerd dan weet ik wat de eventuele oorzaak kan zijn.

Mijn kindervragen

Als kind had ik twee innerlijke grote levensvragen:

hoe kan het zijn dat alle materie hier is? De wereld, alle sterren en planeten, zelfs de lucht, etc. Hoe is het ontstaan? Er moet toch een begin zijn? Een begin was in mijn beleving toen NIETS. Deze vragen had ik echter als tiener of begin twintiger al losgelaten. Ik kom daar toch nooit achter...
hoe zou het zijn om vanuit iemand anders lichaam naar de wereld te kijken. Hoe zou die persoon dingen zien? Hetzelfde als ik? Hoe is de beleving van die persoon? Hoe voelt dat? Hoe zou ik dat ervaren?

Deze laatste vragen sluit goed aan op de interesse die ik nu nog steeds heb; de psyche van de mens. Mega-interessant vind ik dat! Maar daar bleef het niet bij. Uiteindelijk begon ik mij ook te verdiepen in de parapsychologie. Vanaf mijn 16de of 17de volgde ik zelfs een LOI-cursus parapsychologie om mij te verdiepen aan dat dus wat vóórbij de psychologie aanwezig is. Tijdens deze thuisstudie werd vooral beroep gedaan op het ontwikkelen van je eigen intuïtie en proberen buitenzintuigelijke waarnemingen te ervaren. Met aangereikte technieken ging ik toen aan de slag. Ook had ik toen de interesse om een erkende opleiding in de psychologie te volgen. Zover was het niet gekomen tot dus mijn 48ste levensjaar.

Relevante therapeutische ervaring

Van november 2004 t/m mei 2007 heb ik in loondienst precies 2,5 jaar in een psychiatrie gewerkt als psychomotorisch therapeut (PMT-er) in het Erasmus MC te Rotterdam. Van therapie met de patiënten van de open en gesloten afdeling tot aan de gesprekken zoals de dagopeningen met het behandelteam - waarin een psychiater, psychologen, ambulante hulpverleners, diverse zorgpersoneel en het therapeutenteam aanwezig was - en het schrijven van patiëntverslagen leerde ik natuurlijk ontzettend veel. Maar er is meer in mijn leven gebeurd dat relevant is voor dit vak:

in 2024 begonnen met een 4-jarige opleiding psychodynamisch therapeut.
in 2020 begonnen met het geven van workshops sjamanistische reizen.
officieel vanaf 1 januari 2007 als zelfstandige werkzaam in mijn bedrijf Wildernisschool Outback als wildernisgids en survivalexpert waar ik zeer uiteenlopende groepen mee de wildernis in neem voor uiteenlopende specifieke doelstellingen. Met bv groepen jongeren die als diagnose autisme hebben om hun zelfvertrouwen te vergroten tot aan miljonairsclubs voor leiderschapstraining. Bij elke onderneming is bushcraft en survival het palet van waaruit ik werk.
de doelgroep waar ik van november 2004 t/m mei 2007 als psychomotorisch therapeut in de psychiatrie van het Erasmus MC in Rotterdam mee heb gewerkt was met het ziektebeeld eerste psychose tot schizofrenie.
vanaf september 1999 t/m eind 2010 gewerkt voor diverse organisaties als buitensportinstructeur, zeilinstructeur, divemaster en reisleider waarbij ik diegene was die de bijzondere of uitdagende groepen kreeg vanwege mijn affiniteit.
vanaf augustus 1999 vele workshops sjamanistisch reizen gevolgd en uiteindelijk een sjamanistische opleiding aangegaan die feitelijk tot op de dag van vandaag nog steeds gaande is.
nog voor mijn volwassenheid las ik al boeken over de diverse aspecten van oa de psychologie en dat is tot op de dag vandaag nog steeds zo.

Ook ik ben een aantal keer vastgelopen in mijn leven en dus kan en mag ik mezelf in een aantal mentale gebieden ervaringsdeskundige noemen. Ik geef deze openheid om te laten zien dat ook ik met vallen en opstaan door het leven ben gegaan. Wellicht schep ik hiermee vertrouwen naar cliënten en misschien kan ik net op die specifieke problematiek net iets meer betekenen.

net als velen anderen heb ik te maken gehad met rouwverwerking en relaties die op de klippen lopen waaronder de relatie met de moeder van mijn kinderen.
burn-out achtige klachten ervaren tijdens en na Corona. Een burn-out mag ik het niet noemen, want dan schijn je helemaal niet meer te kunnen functioneren, maar ik zat er zeker dicht tegenaan. En soms kan ik nog steeds zeer stroperig te werk gaan met - vooral administratieve - werkzaamheden wat ik voor Corona niet kende.
ik heb een 5-daagse psychose ervaren, maar dankzij een sjamanistische healing was ik meteen weer de oude Mark, totdat ik 2 dagen later weer een blowtje rookte. Toen had ik een terugval, maar niet zo ernstig als dat het was. Sindsdien heb ik niet meer geblowd en - hoe kan het ook anders als 'sjamaan' zijnde - energetisch mogen aanschouwen hoe het is om eerst naar de bodem van de put af te dalen om er vervolgens weer uit te klimmen. Zonder donker is er geen licht aka zonder deze ervaring had ik nu niet de wijsheid gehad die ik nu in mij draag. Ik heb dus de psyche van mijn eigen geest aardig verkend. Geen leuke periode geweest, maar het staat nu wel leuk op mijn CV als ervaringsdeskundige ;-) Angst was voor mij op dat moment een slechte raadgever. Om niet in die 5-daagse psychose te komen had ik mezelf moeten afvragen; schaad ik anderen met de keuzes die ik wil maken? Dat was niet het geval - behalve dat ik anderen wellicht had teleurgesteld - en had ik de weg die ik toen wilde bewandelen kunnen bewandelen. Uiteraard besef ik dat zo'n psychose niet van de één op andere dag gebeurd en dat er een heel proces aan vooraf is gegaan, want het was bv ook drugs gerelateerd. Maar de twijfel die ik op dat moment had, ontstond er een grote ERROR. Nu besef ik dat er simpelweg geen goed of fout was behalve 'goed en fout' in mijn eigen gedachten. Het innerlijke conflict had te maken met de normen en waarden die ik had meegekregen. Voor mij was dit toen een trigger tot verwarring, maar wat ik nu heb geleerd is dat ik mijn eigen plek met mijn eigen normen en waarden kan innemen in mijn leven. Bijzonder om te ervaren hoe een overtuiging die ik in mij had voor zoveel turbulentie kon zorgen.
verslaafd aan blowen geweest vanaf ongeveer mijn 18de t/m mijn 23ste jaar.

Mijn persoonlijkheid

Hoe zou je mij kunnen ervaren als je bij mij op de praktijk komt? Ik heb een zeer open en aardige persoonlijkheid, positief ingesteld (zelfs op de momenten dat het niet zo goed met mij ging), humoristisch, levenslustig, totaal niet achterdochtig, actief, ambitieus, behulpzaam, charmant, dankbaar, diepzinnig, heel doelgericht (en ik vermoed dat ik mij zo ook in de sessies zal opstellen), eerlijk, loyaal, zeer flexibel, heb een groot aanpassingsvermogen, ambivert, enthousiast/opgewekt, fantasierijk (wat regelmatig spontaan de slappe lach geeft), gezagsgetrouw, gezellig, hartstochtelijk, hoogbegaafd, ijverig, zelfverzekerd, intelligent, kalm (ik kan de rust zelve zijn), koelbloedig/onverschrokken, krachtig, leergierig, luchtig, meelevend, moedig, muzikaal, stik-nieuwsgierig in alles wat mijn interesse heeft, oplettend, praktisch, ontspannen, intuïtief, speels, zeer standvastig (de meer positieve vorm van koppig ;-), spontaan, sportief, sympathiek, sensueel, tevreden, vol met complimentjes, vergevingsgezind, verzorgd, vindingrijk, volwassen, vredelievend, vrijgevochten, waardig, bij vlagen zeer welbespraakt, relatief zorgeloos en vooral zelfbewust. Maar ik kan soms ook ongeduldig, onverstandig, kwetsbaar, lui, rebels/tegendraads, onstabiel (oa balans werk en gezin blijft voor mij soms een grote uitdaging), naar mijn kinderen soms te streng, kinderlijk :-), soms als een kluizenaar (teruggetrokken) door het leven wat ik soms o zoooo fijn vind), soms te waakzaam en vroeger kon ik erg eigenwijs en eigenzinnig zijn, maar dat is in de loop der jaren veel minder geworden (ik word oud en wijs ;-). Al deze karaktereigenschappen hoest ik niet zomaar even op, maar heb er een lijst bij gepakt waar alle karaktereigenschappen op staan vermeld en deze nagegaan.

Mijn persoonlijkheid wordt door sommigen - vaak onzekere mensen - als imponerend ervaren. Ik denk dat dit komt door mijn zelfverzekerdheid gecombineerd met enthousiasme, maar als je mij eenmaal leert kennen dat zal je merken dat ik een heel zachtaardig doch krachtig persoon ben die het beste met iedereen voor heeft en niemand fysiek of mentaal kwaad zal doen.

Waarom deel ik mijn innerlijke informatie?

Zelf heb ik vier keer therapie gevolgd bij vier verschillende therapeuten. Twee keer relatietherapie en twee keer - omdat ik nieuwsgierig was naar de uitkomst - psychologisch onderzoek waarvan één met een IQ-test. Bij drie therapeuten merkte ik dat ik het niet een hele fijne setting vond. Met mijn billen bloot gaan terwijl ik niets van die persoon wist voelde als heel onnatuurlijk. Ik had oa regelmatig de gedachte; "Maar wat voor ervaring heb jij in deze kwestie om dit te kunnen zeggen? Vanuit boeken of als ervaringsdeskundige?". Ik begrijp dondersgoed dat het tijdens een sessie over de cliënt hoort te gaan en niet over de therapeut, maar deze setting nam in mijn beleving de hartelijke kant van het contact weg. Ook begrijp ik dat elke therapeut hier een eigen weg in heeft ontwikkeld. Ik heb er dus voor gekozen om vooraf mijn menselijke kant te laten zien met als doelstelling ook mijn kwetsbaarheid te laten zien en hierdoor een bepaalde mate van vertrouwen te scheppen. Zo van; kijk eens naar mijn uitdagende leven, daar is niks mis mee om dit te laten zien aan de buitenwereld. Mezelf zo 'prijsgeven' komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Ik heb genoeg ervaringen gehad dat dit een juist een heel positief effect had in contact met mensen. Ik denk nu vooral terug aan een weekend toen twee medewerkers van Waypoint Urk met een groep jongeren een survivalweekend van vrijdagavond t/m zondagmiddag bij mij kwamen volgen. Ik verdiep mij altijd in de doelgroep die bij mij op langskomt en zo kwam ik erachter dat deze jongeren met verslavingen hadden te kampen. Naast survivalkennis en -skills wilde ik graag wat meer meegeven dan deze enigszins oppervlakkige activiteiten. Zoals verwacht was het geen makkelijke groep. Vooral vaak ongehoorzaam en soms op het hondsbrutale af. Dit bleef de hele zaterdag zo. Het maakt niet uit welke kant ik probeerde op te gaan, ik bleef op weerstand stuiten en kon geen contact maken met de leden van de groep. De leider of leiders van een groep bepalen vaak de norm en de sfeer. Toen besloot ik aan het einde van de dag de begeleiders te benaderen en stelde voor om de jongeren te vertellen over mijn verleden omtrent de verslaving die ik had en de wereld waarin ik als tiener terecht was gekomen. Met als doel mijn ervaring en lessen met hun te delen, interactief hun problematiek aan de kaart te brengen en zo wellicht inzichten kon meegeven. Na het avondeten zaten we met z'n allen bij het kampvuur en zo begon ik - na een introductie van de begeleiders - mijn verhaal te vertellen. Voor het eerst hadden ze oog voor mij en luisterden ze aandachtig; ik kreeg verbinding met de groep. Uiteindelijk begonnen een aantal van hen ook hun ervaringen te delen en vragen te stellen. Zo ontstond er een hele fijne open dynamiek waarbij ik toen al - zoals een therapeut het hoort te doen - open vragen begon te stellen wat (zoals ik nu heb geleerd) dé weg is om iemand tot inzichten te laten komen. Daarna ontving ik van een ieder een hartelijke handdruk met een bedankje voor het delen van mijn levensverhaal. Ik ontvong ineens veel respect van hun en ik was ineens één van hen. Sommigen gaven aan echt iets aan het gesprek te hebben gehad en dit mee te nemen. En zo kan ik meerdere situaties benoemen waarin mijn openheid zorgde voor een ingang. Ik weet dat deze open houding niet voor iedereen is weggelegd, maar dit is wie ik ben en - alhoewel ik door deze open houding weleens flink gekwetst ben geweest - ook wil zijn. Door vooraf al mijn een deel van mijn levensweg te delen overschrijd ik in mijn beleving niet de therapeutische regels. De feitelijke sessie zal immers over de cliënt gaan en niet over mij. Door mijn persoonlijke ervaring en kijk hier te delen hoop ik dat jij als cliënt een inschatting kan maken of ik wellicht de juiste persoon voor jou ben om bij in therapie te gaan. Ik moet hier wel meteen bij zeggen dat echter de vakkennis en vaardigheden van een therapeut bepalen hoe goed een therapeut is en niet zozeer zijn of haar persoonlijkheid.

Mijn filosofie tov persoonlijke problematiek en therapie

Ik denk echt dat de mentale strubbelingen die wij als mens kennen of kunnen meemaken onoverkomelijk zijn. Zelfs als je zo'n liefdevolle, wijze en innerlijk krachtige opvoeding hebt gehad kunnen er alsnog situaties ontstaan waardoor je met innerlijke problematiek te maken kunt krijgen. Een ieder gaat met deze mentale uitdagingen anders om. Waar sommigen geen hinder ondervinden en hun dagelijkse leven dus ogenschijnlijk probleemloos kunnen voortzetten, kunnen anderen daar wel last van hebben. Ook denk ik dat veel mensen hun mentale problematiek te boven kunnen komen. De één echter sneller dan de ander. Wil dit zeggen dat je voorgoed vrij kan zijn van klachten? Ja en nee. Sommigen kunnen bepaalde uitdagingen wel achter zich laten terwijl anderen dat niet kunnen, maar dat het voor de laatstgenoemde wel veel dragelijker kan zijn dan hoe het is of was. Belangrijk hierin is de wilskracht om eraan te werken. De bereidheid hebt om jezelf mentaal te onderzoeken. Probeert het zogenaamde 'kwartje in jezelf te laten vallen'. Jezelf daarvoor de tijd te gunnen. En dus niet opgeeft. Dit zal hoogstwaarschijnlijk gepaard gaan met ups en downs, want zo werkt het helaas vaak als een persoon werkt aan oude innerlijke patronen en overtuigingen. Therapie kan je hierbij helpen. Daarbij draait het niet om wie bv ik als persoon ben, maar over welke kennis en vaardigheden ik als therapeut beschik en kan toepassen. Een therapeut dient hierin zeer nieuwsgierig en onderzoekend te zijn.

Mijn doelstelling

Mijn doelstelling is om tot de kern van jouw hulpvraag of problematiek te komen en jou tot inzicht te laten komen zodat psychische klachten verminderen en er beter mee kunt omgaan of wellicht helemaal verdwijnen. In dit proces zul je mij nooit horen zeggen hoe bepaalde zaken in elkaar zitten, want deze ontdekkingen dien je zelf te doen. Ik kan je wel leiden tot deze ontdekkingen door middel van technieken, vaak geuit in vraagstellingen. Ik probeer je uiteindelijk handvatten mee te geven zodat je ook buiten mijn aanwezigheid actief verder kunt gaan met jouw hulpvraag of problematiek. Mijn filosofie is dat alle antwoorden in jou liggen verscholen, maar dat het heel beangstigend of moeilijk kan zijn om daar te komen, simpelweg omdat je dat niet is aangeleerd. Ik kijk erg uit naar onze eventuele sessies en hoop je te kunnen bijstaan op de weg naar jouw innerlijk antwoord.